علیرغم سرعت بالای آن، این سیارک تهدیدی محسوب نمی‌شود و در اول ژوئن از فاصله امن ۷٫۰۷ میلیون کیلومتری از زمین عبور کرد. این رویداد به دانشمندان فرصتی داد تا ترکیب و ساختار سیارک را مطالعه کنند و به استراتژی‌های پیشگیری از برخورد سیارک در آینده کمک کند. رصدخانه‌های بین المللی برای ردیابی مسیر آن همکاری کردند.
کشف این سیارک با تلاش هوشیارانه تیم نظارتی NEO امکان پذیر شد؛ گروهی که به شناسایی و فهرست نویسی چنین اجرام آسمانی اختصاص دارد. آنها با استفاده از تلسکوپ‌های قدرتمند و الگوریتم‌های ردیابی پیشرفته توانستند این سیارک را شناسایی و عبور آن را محاسبه کنند.
براساس داده‌های نظارتی، انتظار می‌رود که این سیارک در اول ژوئن در نزدیکترین حالت به زمین رسید و البته حدود ۷ میلیون کیلومتر با زمین فاصله داشت.
ثبت دیدگاه