دانشگاه تهران بزرگترین نهاد آموزش عالی در ایران است. این دانشگاه با تجمیع و ادغام دارالفنون، مدرسه علوم سیاسی، مدرسه طب، مدرسه عالی فلاحت و صنایع روستایی، مدرسه فلاحت مظفر (اولین مدرسه کشاورزی در ایران)، مدرسه صنایع و هنر، مدرسه عالی معماری، مدرسه عالی حقوق و چند مرکز آموزش عالی دیگر در تهران که برخی از آنان سال‌ها قدمت داشتند، در دوران پهلوی اول تاسیس شد.
برخی تاسیس دانشگاه تهران را از جمله اقدامات رضاشاه در راستای توسعه آموزش عالی در کشور مطرح کرده و دانشگاه تهران را اولین نهاد آموزش عالی در ایران برشمرده‌اند. صادق زیباکلام در کتاب «رضاشاه» عنوان کرده است، سنگ بنای توسعه دانشگاه‌ها نخست توسط رضاشاه نهاده شد. البته برخی نیز محمود حسابی را به عنوان موسس دانشگاه تهران معرفی کرده‌اند.
هرچند ادعا می‌شود اولین دانشگاه در زمان رضاشاه ساخته شد، اما همانطور که گفته شد پیش از آن مؤسسات آموزش عالی در ایران فعالیت داشتند و تنها در آن زمان با تجمیع آن مؤسسات، نام دانشکده و دانشگاه در ایران مرسوم شد. از این رو برخی از پژوهشگران تاریخ، ساخته شدن دانشگاه توسط رضاخان را یکی از بزرگترین دروغ‌های تاریخ می‌دانند.
رضاشاه تنها کاری که انجام داد، دانشکده علوم و دانشکده ادبیات که مربوط به دانشگاه خوارزمی بود، دانشکده فنی که همان دارالفنون بود، مدرسه عالی طب، مدرسه عالی علوم و حقوق سیاسی که در زمان مظفرالدین شاه تاسیس شده بود و چند مدرسه دیگر را در یک مکان با عنوان "دانشگاه تهران" مجتمع کرد.
ثبت دیدگاه