سید حسن نصرالله جوانی بیست و یک ساله بود که این شایستگی را پیدا کرد تا از طرف امام خمینی (س) حقوق شرعیه را دریافت کند. در این اجازه نامه که به سال ۱۳۶۰ شمسی مطابق با ۱۴۰۱ قمری صادر شد، چنین آمده است:
" بسم الله الرحمن الرحیم
الحمدلله رب العالمین، والصلوة والسلام علی محمد و آله الطاهرین، و لعنة الله علی اعدائهم اجمعین؛ و بعد، جناب حجت الاسلام آقای حاج سیدحسن نصرالله ـ دامت افاضاته ـ از طرف اینجانب مجازند در تصدی امور حسبیه و اخذ وجوه شرعیه و صرف مظالم عباد و زکوات و کفّارات را در مصارف مقررۀ شرعیه؛ و در مورد سهمین مبارکین نیز مجازند در اخذ و صرف آن در مخارج خودشان به نحو اقتصاد؛ و در مورد مازاد بر مخارج نیز مجازند نصف آن را در مخارج سادات عظام ـ کثرالله امثالهم ـ و ترویج شریعت مقدسه صرف نموده و نصف دیگر را ارسال دارند.
«و اوصیه ـ ایّده الله تعالی ـ بما اوصی به السلف الصالح من ملازمة التقوی و التجنب عن الهوی و التمسک بعروة الاحتیاط فی امور الدین و الدنیا؛ و ان لاینسانی من صالح دعواته»؛ والسلام علیه و علی اخوانناالمؤمنین و رحمة الله و برکاته.
روح الله الموسوی الخمینی"
صحیفه امام؛ ج ۱۵، ص ۳۳۸
ثبت دیدگاه