یدالله کریمی پور در مطلبی با عنوان «چرا پزشکیان؟!!» در کانال تلگرامی خود نوشت:
کسانی که از دیرباز با رویکردم آشنا بوده اند، به خوبی آگاهند که از نیمه دوم دهه هفتاد هجری-خورشیدی بر این باور بوده ام که خوب می شد رئیس جمهور دستکم برای دو دوره از میان مردم آذربایجانی برگزیده می شد. چنین گزاره ای را صدها بار طی ۳۰ سال اخیر در گپ و گفت، سخنرانی و کوته نوشته ها و کلاس های مقطع تحصیلات تکمیلی طرح کرده ام. از جمله خیل مقاماتی(آن زمان دانشجو) که طی بهار سال ۱۳۷۶ در سفر علمی ۱۰ روزه به نواحی مرزی استان های شمال باختری همراهم بودند، بیاد دارند که در کشاکش مبارزات انتخاباتی و به رغم پیشتازی حجتالاسلام خاتمی در افکار همگانی آن دوره، چندین نوبت بر این تاکید داشتم. پس از آن نیز همواره بر این درخواست تاکید ورزیده و پیاپی آن را در نشست ها و نوشته ها و کتاب ها گوشزد کرده ام(مستقیم یا در پوشش). در روزهای پیش رو، برآنم که این گزاره را از منظر صرفا استراتژی ملی و نه جناح بندی های شبه حزبی، طی چند یادداشت در همین جا توضیح دهم. ولی نتیجه گفته ها و نوشته های پیشین و البته آن چه به زودی خواهم نوشت، در گزاره زیر نهفته است:
چنان چه خواهان تداوم بقای ملی به ویژه یکپارچگی مردمی و یکپارچگی سرزمینی ایران هستیم، وجود رئیس جمهور ترک آذربایجانی برای ایران لازم نیست، که حیاتی است.
لازم به یادآوری است که یدالله کریمی پور بهبهانی- خوزستانی است. معلم دانشگاه در رشته جغرافیای سیاسی(و ژئوپلیتیک) است و هرگز با پزشکیان دیدار و تماس نداشته و به اغلب احتمال در آینده نیز نخواهد داشت. دلایل این موضعگیری را کم کم خواهم نوشت. پیش از آن مرور کتاب مقدمه ای بر ایران و همسایگان(منابع تنش و تهدید) منتشره در ۱۳۷۹ پیشنهاد می شود. چون این کتاب در بازار نایاب است، فایل پر غلط(تایپی) آن در همین کانال موجود است. خواهشمندم دستکم به سه بخش پایانی آن نگاهی بیندازید تا دلیلم بر درستی گزینه پزشکیان، از منظر استراتژی ملی درک شود.
یدالله کریمی پور
کردها هم…
آن چه مرا به پزشکیان امیدوارتر می کند، نقشی است که وی می تواند در همدلی و همزبانی ترک-کرد ایفا نماید. وی گرچه ترک آذربایجانی است و چندین دوره نماینده تبریز در مجلس بوده است، ولی زاده مهاباد قلب تپنده کردستان است. هم چنین خوانده ام که به خوبی با کردی سورانی گپ و گفت می ورزد و بس دلباخته فرهنگ کردی است. به گمانم پزشکیان در رقابت استراتژیکی پیش رونده هویتی انکارا-باکو، با فرض دخالت دادن عنصر کرد، حتی می تواند با تغییر اندک در بستر ساختار دولت-حکومت به نفع کردها، گوی سبقت را در میدان هویت سازی از ترکیه برباید. بعید نیست که جامه یکپارچه سازی قویتر ایرانیان بر تن پزشکیان خوش نما باشد.
ثبت دیدگاه