در بخشی از گزارشی که درباره عملیات وعده صادق منتشر شده آمده است؛
شنبه ساعت ۲۰:۳۰ منابع خبری صهیونیستی از قطع گستردهٔ برق در تل‌آویو خبر دادند. حدود ساعت ۲۱ اعلام کردند «گروه انتقام‌جویان سایبری» مسئولیت هک کردن سیستم برق سرزمین‌های اشغالی را برعهده گرفته است.
حدود ۲ ساعت بعد گروه هکری «حنظله» خبر از هک کردن سیستم‌های راداری رژیم صهیونیستی برای دومین بار داد. آنها در پیام خود نوشتند که این بار با دفعهٔ قبل یک تفاوت دارد «شما فقط چند ساعت فرصت دارید سیستم‌های رادار خود را تعمیر کنید! ما بازی را شروع کردیم! پیشنهاد می‌کنیم همین الان فرار کنید.»
این گروه هکری مدتی پیش (در تاریخ ۳ مارس) هم توانسته بود رادارهای «گنبد آهنین» را هک کند. آن موقع در پیام خود نوشته بود «حنظله بر روی رادارهای شماست! می‌توانستیم پروازهایتان را هدف قرار دهیم. ولی ما مثل شما نیستیم. ما مثل صهیونیست‌های اشغالگر نیستیم که بچه‌ها را بکشیم. این فقط یک هشدار بود! حنظله را جدی بگیرید! این آغاز ماجراست…»
اگر این گفتهٔ صهیونیست‌ها را بپذیریم که گروه‌های هکری اشاره‌شده ایرانی هستند، این اقدامات سایبری، آن هم با فاصله‌های چندساعته و حتی چندین روزه از عملیات اصلی طبیعتاً باید نوعی هشدار برای طرف مقابل تلقی شود.
ضمن اینکه ایران حملهٔ تنبیهی‌اش را با فرستادن چند پهپاد آغاز کرد که رسیدن‌شان چند ساعت طول می‌کشد؛ نه موشک‌هایی که در عرض کمتر از ۱۰ دقیقه به مقصد می‌رسند! بنابراین مردم فرصت داشتند به مکان‌های امن بروند.
به‌علاوه، از همان روز جنایت در دمشق، مسئولان ایرانی بارها اعلام کرده بودند انتقام و تنبیه متجاوز قطعی است. وزیر امور خارجهٔ ایران با اشاره به هشدار نهایی عملیات گفت «ما ۷۲ ساعت قبل از عملیات به کشورهای منطقه اطلاع دادیم که پاسخ کشورمان به تجاوز رژیم صهیونیستی به خاک کشورمان قطعی و مسلم است.»
ایران هیچ نقطهٔ غیرنظامی را نزد
در عملیات «وعدهٔ صادق» ایران پایگاه هوایی «نواتیم» صهیونیست‌ها در صحرای نقب را هدف قرار داد که هواپیماهای اف۳۵ برای هدف قرار دادن کنسولگری ایران در دمشق از آنجا بلند شده بودند. چند پایگاه نظامی دیگر هم هدف قرار گرفته که اخبار آن هنوز منتشر نشده است.
وزیر امور خارجهٔ کشورمان در نشست خبری روز ۲۶ فروردین گفت «هیچ هدف غیرنظامی، مکان اقتصادی یا جمعیتی را هدف قرار ندادیم…»
نکتهٔ مهم: به اذعان پایه‌گذاران رژیم صهیونیستی در اسرائیل هیچ «شهروند عادی» یا «غیرنظامی» وجود ندارد و ساکنان سرزمین‌های اشغالی همگی «شهروند-سرباز» هستند. استفاده از لفظ «غیرنظامی» به معنای مصطلح آن است؛ یعنی مکانی که پادگان یا پایگاه نظامی نیست.
ثبت دیدگاه