همین نکته درباره فیلم امیلیا پرز،یک موزیکال جنایی ساخته ژاک اودیار صادق است،حتا اگر خود آن زن بعد از گذشت مدت زمانی از فیلم آفتابی نشود،آن هم به بعیدترین شکل ممکن.کارگردان فرانسوی همیشه یک روحیه ماجراجویانه را به نمایش گذاشته،با اطمینانی فروتنانه بین ژانرهای مختلف سوئیچ می‌کند و در دهمین فیلم بلند خود به غافلگیری ادامه می‌دهد
.فیلم که برداشت بسیار آزاد اودیار از رمان Ecoute به قلم نویسنده و ژورنالیست فرانسوی بوریس رازون است به شکلی ماهرانه سبک‌های متعدد و گوناگونی را در خود جای می‌دهد.اساس فیلم، درامی درباره بزهکاری و رستگاری است اما جریانی ساده و طبیعی از بذله‌گویی آلمودوواری در کنار لحظاتی از ملودرام،نوآر،واقع‌گرایی اجتماعی،نمایش‌های تلویزیونی پر سوز و گداز،تنش‌های فزاینده به سمت تعلیق در آن جریان دارد که درنهایت به تراژدی ختم می‌شود.همه این‌ها به شکلی یکدست و یکپارچه در یک هسته مرکزی از کشف و کاوش در هویت جنسی و حقوق برابر برای ترنس‌ها پیچیده می‌شود که از طریق بازی فوق‌العاده کارلا سوفیا گاسکون،یک کشف شگفت‌انگیز که عنوان فیلم از کاراکتر او وام گرفته شده روی پرده سینما به نمایش درمی‌آید.گرما،درک نفس لذت‌بخش،پیچیدگی و اصالت،شاید حتا خلوصی که بر کاراکترسازی او پرتو نور می‌افکند بدون شک بیش از هر چیز مدیون همسانی‌های کاراکتر با زندگی واقعی این ستاره اسپانیایی است؛به گفته خودش او قبل از این که یک هنرپیشه زن شود یک هنریشه مرد بوده،یک پدر قبل از این که یک مادر شود.اودیار کاری انجام داده که فیلم موزیکال تنها ژانری باشد که می‌تواند همه این‌ها را در خود جای دهد.او از کامیل هنرمند New Song برای نوشتن آوازها و پارتنر وی کلمنت دوکول برای ساختن موسیقی بهره گرفته است.
در کنار گاسکون،زوئی سالدانا هرگز بهتر از این نبوده است.او نقش ریتا را بازی می‌کند،یک وکیل مدافع جنایی جوان و تازه کار با رییسی که از ذهن قانونی درخشان و مهارت‌های نگارشی او بیش از حد بهره می‌برد اما تمام اعتبار کار را از آن خود می‌کند.برخی از هواداران فرانکوفیل سینما امیدوارند که اودیار به ساختن درام‌هایی مثل یک پیامبر یا زنگار و استخوان ادامه دهد اما هر فیلم‌سازی که از تکرار خودش خودداری کند و به جای آن به تجربه کردن و حرکت در مسیرهای جدید ادامه دهد باید تحسین شود.با امیلیا پرز او فیلمی تر و تازه و تاثیرگذار ساخته است.
ثبت دیدگاه