در این نامه نوشته شده:
جناب آقای دکتر بهرام عین‌اللهی
با سلام
این نامه پیرو دو نامه‌ی پیشین انجمن علمی روان‌پزشکان ایران که طی ۹ ماه مسئولیت هیات مدیره‌ی کنونی خطاب به جنابعالی نگاشته شد و تاکنون بدون پاسخ مانده است، ارسال می‌شود. در آن نامه‌ها، به مساله‌ی خودکشی پزشکان و دستیاران تخصصی پرداختیم، و آمادگی خود را برای کمک و حتی جلب حمایت جامعه تخصصی در بعد کلان‌تر اعلام نمودیم.
در پی این بی‌توجهی، انجمن مجبور شد که وضعیت را با رییس‌جمهور فقید در میان بگذارد. هرچند که پاسخی رسمی از آن جانب نیز دریافت نشد، اما به نظر می‌رسد پس از آن، متعاقب جلسات مختلف، طرح ریزی اقدامات ارزشمندی با همت معاونان محترم آموزشی و پژوهشی آن وزارتخانه و برخی مدیران میانی وابسته برای بهبود این وضعیت اندیشیده شد. هر چند همچنان باورمندیم که بدون عزم کلان حاکمیتی، و در راس آن مدیریت مستقیم مقام محترم وزارت در هماهنگی با سایر دستگاه‌های مسول این مساله‌ی مهم که فراتر از خودکشی یک فرد یا اعضای یک حرفه، مساله‌ای اجتماعی است صرفا تسکین می‌یابد و چاره‌اندیشی درست نمی‌شود.
نتیجه آن‌که باز متأسفانه شاهد اخباری تازه از خودکشی کادر درمان هستیم، وضعیتی که نشان می‌دهد همان اقدامات محدود به وزارت بهداشت نیز کارساز نبوده و همچنان اخبار ناگواری از فوت اعضای جامعه‌ی پزشکی و کادر درمان براثر خودکشی منتشر می‌شود.
جناب آقای وزیر!
در پایان راهکار‌های پیشنهادی مندرج در نامه‌ی ۲۷ شهریور ۱۴۰۲ خود را مجدد تکرار می‌کنیم:
توجه به وضعیت حقوق و بیمه و بهینه‌سازی شرایط زندگی
تسهیل امکان خودسنجی وضعیت سلامت روان از طریق طراحی ابزار مناسب
فراهم کردن امکانات درمانی ویژه دستیاران با حفظ محرمانگی هویت ایشان
توجه به آموزش افراد کلیدی (Gatekeepers) مانند اساتید و پرستاران و خود دستیاران
انجام مداخلات فوری پس از خودکشی یک دستیار برای سایر دستیارانی که ممکن است تحت تاثیر قرار بگیرند.
حمایت روانی از هم دوره‌ای‌ها، دوستان و خانواده‌ی دستیاران از دست رفته در اثر خودکشی
با احترام.
هیئت‌مدیره انجمن علمی روان‌پزشکان ایران
ثبت دیدگاه