به گزارش فیز، در حالی که ماه فاقد هوای قابل تنفس است؛ یک اتمسفر رقیق دارد. ستاره شناسان از دهه ۱۹۸۰ تا کنون شاهد حرکت و جنبش لایه نازکی اتم‌ها بر فراز سطح ماه بوده اند. این اتمسفر ظریف که به‌طور تکنیکی به آن «اگزوسفر» (exosphere) گفته می‌شود، احتمالا محصول و نتیجه نوعی آب و هوای فضایی است. اما تعیین دقیق این فرایندها دشوار بوده است.
اکنون دانشمندان موسسه فناوری ماساچوست ام.آی.تی و دانشگاه شیکاگو می‌گویند فرایند اصلی را که به اتمسفر ماه شکل داده و امروز نیز آن را پایدار نگاه می‌دارد شناسایی کرده‌اند. این محققان در یک مطالعه منتشر شده در نشریه پیشرفت‌های علمی گزارش داده‌اند اتمسفر قمری (کره ماه) عمدتا محصول یک «برخورد تبخیری» (impact vaporization) است.
این محققان در مطالعه خود نمونه‌های گرفته شده از خاک ماه جمع آوری شده توسط فضانوردان در جریان ماموریت‌های «آپولو» سازمان ناسا را تحلیل کرده‌اند. تحلیل این محققان نشان داده در طول تاریخ ۴.۵ میلیارد ساله کره ماه ، سطح آن ابتدا توسط سنگ‌های آسمانی (meteorites) بزرگ و سپس توسط «سنگ‌های آسمانی ریز» (micrometeoroids) به طور مداوم بمباران شده است.
این برخوردهای مداوم موجب به هوا بلند کردن خاک ماه شده، اتم‌های خاصی را تبخیر کرده و ذرات را وارد هوا کرده است. برخی اتم‌ها وارد فضا می‌شوند در حالی که برخی دیگر بالای کره ماه معلق باقی می‌مانند و یک اتمسفر رقیق تشکیل می‌دهند که با ادامه برخوردها هم مداوم تجدید می‌شود.
محققان می‌گویند این تبخیر تصادمی فرایند اصلی است که از طریق آن اتمسفر نازک ماه در طول میلیاردها سال ایجاد و حفظ شده است. کشف چنین تاثیر ظریفی قابل ملاحظه است و این کشف از شناخت تاریخ ماه فراتر می‌رود؛ زیرا چنین فرایندهایی می‌توانند در سایر قمرها و سیارک‌ها روی دهند و اهمیت داشته باشند.
ثبت دیدگاه