تغییر قطب سرمایه های خلیج فارس از غرب به آسیا

بازار؛ گروه بین الملل: در سال‌های اخیر، تغییر قابل توجهی در استراتژی‌های سرمایه‌گذاری کشورهای خلیج فارس ایجاد شده است، زیرا آنها به طور فزاینده‌ای برای تأمین مالی به آسیا روی می‌آورند. این روند، محور مهمی در تلاش‌های تنوع‌بخشی اقتصادی منطقه است که هم از ملاحظات ژئوپلیتیکی و هم از چشم‌انداز اقتصادی جهانی در حال تحول ناشی می‌شود. با بی‌ثبات‌تر شدن منابع سرمایه‌گذاری سنتی غربی، قدرت‌های آسیایی – به ویژه چین، هند و ژاپن – به سرعت در حال تبدیل شدن به منبع تأمین مالی اصلی منطقه هستند، زیرا کشورهای خلیج فارس به دنبال سرمایه مالی و مشارکت‌های استراتژیک برای گسترش نفوذ جهانی خود و تضمین رشد بلندمدت هستند.
تا ماه ژوئن، عربستان سعودی بیش از ۲ میلیارد دلار وام سندیکایی برای نقدینگی بانک‌های آسیا و اقیانوسیه درخواست کرده بود. این وام شامل ۱ میلیارد دلار برای شرکت برق عربستان، ۷۵۰ میلیون دلار برای بانک سعودی فرانسوی و ۵۰۰ میلیون دلار برای بانک الاهلی کویت می‌شود – معاملاتی که نشان دهنده یک استراتژی روشن برای تنوع‌بخشی به منابع تأمین مالی فراتر از بازارهای داخلی است.
شرکت حمل و نقل گاز قطر هفته گذشته یک وام سندیکایی پنج ساله به ارزش یک میلیارد دلار را دریافت کرد که بانک میزوهو به عنوان تنها مجری و مسئول اصلی آن فعالیت می‌کرد. این قرارداد پس از یک قرارداد تأمین مالی قبلی با بانک کره، اکسیم بانک، برای ساخت ۲۵ کشتی حمل گاز طبیعی مایع ساخت کره منعقد شد.
این موج از اعلامیه‌های اخیر که با تعداد فزاینده‌ای از معاملات با بانک‌های آسیایی مشخص می‌شود، نشان دهنده تغییری ساختاری در ژئواکونومی جهانی است. برای دهه‌ها، ایالات متحده آمریکا و اروپا به عنوان مقاصد اصلی بانک‌های خلیج فارس که به دنبال جذب سرمایه بودند، عمل می‌کردند. این بازارها نقدینگی عمیق، آشنایی سرمایه‌گذاران و چارچوب‌های تعیین‌شده برای انتشار اوراق قرضه را فراهم می‌کردند. با این حال، پویایی‌های ژئوپلیتیکی و مالی که زمانی جریان سرمایه از شرق به غرب را مشخص می‌کردند، به سرعت در حال تغییر هستند. امروزه، بانک‌های خلیج فارس به طور فزاینده‌ای به بازارهایی مانند سنگاپور، هنگ کنگ و تایپه به عنوان جایگزین‌های مناسب برای جذب سرمایه نگاه می‌کنند. ابزارهایی مانند عرضه خصوصی، اوراق قرضه فورموسا و علاقه روزافزون به اوراق قرضه پاندا، مسیرهای جدیدی را به بازارهای سرمایه آسیا ایجاد می‌کنند.
محور این تغییر، ابتکار یک کمربند یک جاده چین است که هدف آن اتصال چین به آسیا، آفریقا و اروپا از طریق سرمایه‌گذاری‌های گسترده در زیرساخت‌ها است. کشورهای خاورمیانه به عنوان شرکای تجاری کلیدی در نفت و انرژی، به طور فزاینده‌ای با چین تعامل دارند و به دنبال فرصت‌هایی در زیرساخت‌ها، امور مالی و فناوری هستند.