زیباکلام در فصل «چرا شما را نمی گیرند؟» و «آخرش چی میشه؟» این کتاب به ذکر نکاتی از شخصیت و شیوه برخورد خود با دستگاه های حکومتی و امنیتی می پردازد که از نگاهش تأثیر بسیار زیادی در عدم بازادشت وی توسط نظام و حاکمیت دارد.
بازداشتم برای نظام به صرفه نیست
زیباکلام با بیان اینکه چهره ای دانشگاهی شناخته شده در داخل و خارج از کشور است و بازداشتش ممکن است سرو صدای زیادی ایجاد کند؛ اولین و مهم ترین دلیل عدم بازداشت خود را اینگونه آورده است:«از منظر هزینه- فایده، بازداشت من خیلی برای نظام به صرفه نیست. به بیان ساده تر، بازداشت من به دردسر ، هیاهو و جنجال و آبروریزی آن نمی ارزد.»
وی در کتاب خود توضیح می دهد برای اینکه مأموران امنیتی کشور کاری به کارش نداشته باشند، برخی نکات را رعایت می کند؛ اول اینکه: «باتوجه به شناختی که از ساختار امنیتی نظام مان دارم، نه هیچ اقدام جمعی و نه هیچ اقدام پنهانی انجام نمی دهم. می دانم که از نظر امنیتی، چقدر نظام نسبت به هر اقدام و حرکتی که پای بیش از یک نفر در میان باشد، حساسیت دارد.»
با تورقی بر کتاب وی می توان دید که وی سعی می کرد از مشارکت در گعده های سیاسی، تحرکات جمعی و برخی مراسم ها دوری گزیند؛ چراکه کاملا واقف است در کشوری چون ایران، مسئولین امنیتی چقدر به تحرکات جمعی حساسیت نشان می دهند.
خودم را آنقدر زرنگ نمی دانم که ماموران امنیتی را فریب دهم
ملاحظه امنیتی دیگری که زیباکلام در کتابش به آن اشاره کرده، این است: «فرض من براین است که هم تلفن منزلم، هم تلفن محل کارم در دانشگاه و هم موبایلم، شنود می شوند و مسئولین از هر حرکت و گفت و شنود من آگاه هستند. بنابراین خودم را آنقدر زرنگ نمی دانم که خواسته باشم آنها را فریب بدهم یا دورشان بزنم و یا هراقدامی انجام دهم که آنها متوجه نشوند. گیریم که یکبار یا دوبار بتوانم زرنگی به خرج داده، اقدامی انجام دهم که آنها متوجه نشوند، یقینا سومی را خواهند فهمید.»
درباره نکته دوم، زیباکلام در کتابش چنین نوشته است:«نکته بعدی که رعایت می کنم، حرمت نگه داشتن مسئولین و مقامات نظام می باشد. اساسا و بعنوان یک قاعده کلی، من چه در گفتار و چه در نوشتارهایم ادب و احترام را بسیار رعایت می کنم.»
زیباکلام سومین دلیل بازداشت نشدن خود را برخورد محترمانه با مسئولین نظام قلمداد می کند. آنجا که در کتاب خود می نویسد: «نحوه برخوردم با مسئولین امنیتی، قضایی و اطلاعاتی هم بسیار محترمانه می باشد. یعنی به آنها هم بسیار احترام می گذارم. به هیچ وجه نگاه مأمور به آنها ندارم. فرضم بر آن است که آنها برخلاف من می اندیشند و نگاه کینه توزانه و از بالا به آنها ندارم »
زندانی سیاسی شدن را برای خودم افتخار نمی دانم
زیباکلام دلیل چهارمی هم در کتابش برای عدم دستگیری از سوی نهادهای امنیتی کشور ذکر کرده است. وی در این باره این چنین نوشته است: «بسیاری از فعالین سیاسی و کسانی که در فعالیت های سیاسی، اجتماعی و مدنی هستند، خیلی نگران به زندان افتادن شان نیستند؛ یا قبول کرده اند که زندانی شدن و به زندان افتادن هم بخشی از مبارزه و بخشی از فعالیت های مدنی و اجتماعی آنهاست… در عین حال، به زندان افتادن و زندانی سیاسی شدن برای بسیاری ممکن است یک جور افتخار و سربلندی باشد… من شوربختانه اینگونه نیستم. ضمن احترامی که برای زندانیان سیاسی قائلم، خودم اصراری ندارم که زندانی شوم و با پوزش بسیار از زندانیان و مبارزین سیاسی، زندانی شدن را برای خودم افتخار نمی دانم. من مسیری که برای خودم برگزیده ام، نوشتن است. بارها و بارها هم گفته ام که آنچه برای من اولویت دارد، نوشتن و گفتن است.»
وی در جای دیگر می گوید: « در برخورد با حکومتی ها، مطلقا اینگونه برخورد نمی کنم که من هیچ ترس و واهمه و نگرانی از به اوین رفتن ندارم و آن را افتخار می دانم. بلکه برعکس نشان می دهم که هیچ علاقه و هیچ اصراری به زندانی شدن ندارم و شاید آنها هم متقابلا در آن صورت نیازی نمی بینند که خواسته باشند به اصطلاح،«رویم را کم کنند» و من را سر جایم بنشانند.»
این فعال سیاسی دلیل پنجم خود را در نحوه برخورد و تعامل با دانشجویان جستجو می کند و می گوید:«هیچوقت اهل کینه توزی، بدل گرفتن و انتقام جویی از دانشجویانم نبودم. صد البته که خیلی وقت ها از رفتار بی ادبانه برخی از آنها سرکلاس و یا مخالفت های خیلی تند و بی ادبانه شان با مطالبم سرکلاس ناراحت و عصبانی می شدم. اما هیچوقت آنها را به دل نمی گرفتم.»
هیچ تهدید بالقوه و بالفعلی برای نظام نیستم
زیباکلام بعد از ذکر دلایل خود، به این نتیجه می رسد که کسانی که در تشکیلات امنیتی جای گرفته اند نه فارغ التحصیل رشته هایی چون فیزیک، داروسازی و .. بلکه فارغ التحصیل علوم انسانی از جمله علوم سیاسی هستند و به شدت حزب اللهی. چه بسا که برخی از آنها اتفاقا در دانشگاه تهران و یا یکی از واحدهای دانشگاه آزاد با او درس هم داشته اند یا استاد راهنما، مشاور و داور رساله شان بوده است.
صادق زیباکلام تاکید دارد که هزینه به زندان انداختن او برای نظام خیلی بیشتر از فایده اش باشد. آنگونه که خود می نویسد: «نشان دادم که نه هیچ خطری برای نظام دارم و نه هیچگونه ارتباط تشکیلاتی با هیچ جریان سیاسی دارم. بنابراین هیچ تهدید بالقوه و بالفعلی برای نظام محسوب نمی شوم.»
ثبت دیدگاه