نان خودم را آجر نمیکنم/بزرگداشت مریل استریپ در کن
زمانی که مریل استریپ بازیگری را آغاز کرد، موفقیت او تقریباً یکشبه پیش آمد . پس از حضور در «جولیا» اولین فیلم بلند سینمایی، استریپ به سرعت در فیلم «شکارچی گوزن» مقابل دوربین رفت ، نقشی که تا حد زیادی قبول کرد تا بتواند نزدیک دوست پسرش، بازیگر جان کازال باشد که سرطان لاعلاج داشت. او در نهایت نامزد اسکار برای بازی در این نقش شد، علیرغم اینکه شخصیت او در ابتدا اهمیت چندانی در فیلمنامه نداشت.
این واقعیت که استریپ نقشی به ظاهر بی اهمیت را به نقشی باورنکردنی تبدیل کرد، نشانه استعداد ذاتی او بود. یکی از نقش های مهم بعدی او، جوآنا در فیلم کریمرعلیه کریمر است که برای او اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن را به ارمغان آورد. او دومین اسکار خود را تنها چند سال بعد برای انتخاب سوفی گرفت، در این فیلم او نقش یک مهاجر لهستانی مقیم آمریکا را ایفا کرد که پیش از این به عنوان منشی پس از اعزام به آشویتس کار می کرد، جایی که مجبور شد تصمیمی وحشتناک بگیرد.
توانایی استریپ در ایفای چنین نقشهایی از لحاظ احساسی پیچیده و سخت آشکار شد و او با بازی در فیلمهایی مانند سیلکوود، خارج از آفریقا، پلهای مدیسون کانتی ، سلطنت خود را در هالیوود ادامه داد، که همگی نامزدی اسکار را برای او به ارمغان آوردهاند. او در نهایت در سال ۲۰۱۲ پس از ایفای نقش مارگارت تاچر در فیلم «بانوی آهنی» اسکار دیگری گرفت.
بزرگداشت مریل استریپ در مراسم افتتاحیه جشنواره کن امشب با اهدای نخل طلای افتخاری به او برگزار میشود و این ستاره محبوب روز دوم جشنواره، مسترکلاسی را برگزار میکند.