شناسایی کشور فلسطینی به چه معنی است؟

اکونومیست در مقاله ای نوشت: سیمون هریس Simon Harris، نخست وزیر ایرلند می گوید که این گامی در مسیر "تحقق صلح در خاورمیانه" است. در 22 می، کشور او به همراه نروژ و اسپانیا اعلام کرد که رسما فلسطین را بعنوان یک کشور به رسمیت می شناسد. اسراییل در واکنش، سفرایش را از هر  سه کشور فراخواند؛ وزیر خارجه اسراییل، تصمیم این سه کشور را به عنوان یک "گام تحریف شده" محکوم کرد و گفت که، با توجه حمله حماس به اسراییل در هفتم اکتبر، این شاهدی است که "تروریسم موثر می افتد." 

ایرلند، نروژ و اسپانیا به اکثریت کشورهای جهان می پیوندند: تقریبا سه چهارم اعضای سازمان ملل متحد، فلسطین را به رسمیت می شناسند. این کار دقیقا به چه معنی است و چه کشورهایی دست نگه داشته اند؟

هیچ مقررات محدودکننده ای وجود ندارد که چه زمانی یک کشور باید دیگری را به رسمیت بشناسد اما قانون بین الملل، برخی خطوط راهنما را در خود دارد. کنوانسیون (عرفنامه) مونتِویدئو Montevideo Convention درزمینه حقوق و تکالیف کشورها که در سال 1933 توسط بیست کشور شمال و جنوب آمریکا به امضا رسید، چهار ملاک را مشخص میکند: یک کشور باید جمعیتی همیشگی، یک دولت، مرزهای تعریف شده و ظرفیت برقراری رابطه با دیگر کشورها را داشته باشد.

اما بسیاری از نقاطی که به عنوان کشور به رسمیت شناخته شده اند، این الزامات را ندارند- برای مثال آنهایی که دو دولت دارند، همچون لیبی. (شناسایی یک کشور، معمولا به معنی شناسایی دولتش است اما در چنین مواردی، کشورها تصمیم می گیرند که از آن دولتی که مشروع می دانند، حمایت کنند.) برخی کشورها هم هنگامی سر بر می آورند که جنبش های ملی، اعلام استقلال کرده و خواهان شناسایی بین المللی می شوند.

{توجه: دسترسی به متن مقاله به دلیل نیاز به اشتراک ممکن نشد.}