خبرگزاری مهر -گروه استان‌ها-زهرا پور اسماعیل؛ گمشده‌های زندگی‌شان فراوان و خاطرات به جامانده، حجم دلتنگی‌شان را دوچندان ساخته است؛ حالی که گاه با عطر حریم قدسی التیام می‌یابد.
آنگاه که به نیمه دیگر خویش «بله» گفتند، این پیمان، سرسپردن به عشق و پذیرش تمامی فراز و نشیب‌های آن بود؛ «بله» ای که معنای مخاطره داشت؛ یعنی سوختن در آتش هجران؛ یعنی پررنگ‌تر نمودن نقش مردانه در کنار وظایف زنانه و بر دوش کشیدن بار سنگین زندگی به تنهایی؛ یعنی هم مادر و هم پدر بودن برای فرزندان؛ یعنی انتظار خبر شهادت همسر به جای دیدار روی او و یعنی گذر ثانیه‌ها، تنها مونس شب‌های بی‌قرار تا سپیده دم؛ و پس از آن، دیدار به قیامت موکول می‌شود؛ آنگاه، همسر شهید می‌ماند و یادگارهای مردی که هر روز، عطر وجودش را در قوری خاطرات مشترک دم می‌کند.
اینک، هر روز با یادها زندگی می‌گذرانند و با لبخند تصویر، لبخندی تلخ می‌زنند و از هجران گلایه می‌کنند؛ از جای خالی او در کنار سفره هفت‌سین هر سال؛ از بی تکیه‌گاهی فرزندانی که به جای شانه‌های گرم پدر، باید بر دیوار سرد تکیه زنند. این‌ها و هزاران زخمِ جای خالیِ دیگر، هر روز دهان باز کرده و درد می‌آفریند و ما را یادآور می‌شود که به رسم وفاداری، گاهی یادی از این بزرگواران کنیم و به سراغشان برویم.
همچون سال گذشته، بنیاد شهید استان، مادران شهدا و ام‌البنین‌های امروز را به زیارت عتبات عالیات مشرف نمود تا با زیارت بارگاه حضرت اباعبدالله الحسین (ع)، دل‌هایشان را به صبوری زینب کبری (س) پیوند زنند و با یادآوری مصائب و استقامت حضرت ام‌البنین (س)، تسکینی بر قلب‌های داغدارشان باشند.
امسال نیز، همسران شهدا، این شیرزنان دوران دفاع مقدس که تکیه‌گاه و ستون زندگی مشترکشان را در گوشه‌ای از این خاک به ودیعه نهاده‌اند، با دیدار همسران شهدای اقتدار، گویی داغ دلشان تازه‌تر شد؛ داغی که اما، نشانی از سستی و ناامیدی در آن نیست؛ بلکه، عزمشان را برای پیمودن راه سرخ شهدا استوارتر می‌سازد.
و اینک، این دل‌های داغدیده، با زیارت بارگاه ملکوتی خورشید طوس، حضرت امام رضا (ع)، اندکی از آلام خویش می‌کاهند و روحی تازه می‌بخشند.
ثبت دیدگاه