پرداخت ۲۰ هزار تومان به ازای هر ساعت اضافه کار اجباری پرستاران و عدم اجرای صحیح قانون از دلایل اعتراضات این روز‌های پرستاران است.
روز‌ها از شروع اعتراضات پرستاران می‌گذرد. در این میان مسئولان سعی کرده اند با ارئه وعده‌هایی این قشر خسته از بی قانونی را به ارامش دعوت کنند و برخی دیگر با ایجاد ارعاب می‌خواهند این اعتراضات را به پایان برسانند. اما مسئله اینجاست که آیا واقعا خواسته پرستاران بیش ازآن چیزی است که حق و حقوقشان مشخص کرده است؟ ایا واقعا درخواست ساعت کاری استاندارد، حجم کاری استاندارد، برخورد درست و انسانی از سوی مسئولان بیمارستان‌ها و پزشکان و البته سرپرستار‌ها درخواست نابجایی است؟ پرستاران نگران وضعیت بیماران هستند و براین باورند که اضافه کاری اجباری بازی با جان بیماران است و نه تنها توان کاری را از آن‌ها صلب می‌کند بلکه باعث می‌شود کیفیت خدماتی که به بیماران ارائه می‌دهند نیز کاهش یابد. چرا باید یک پرستار در یک شیفت عهده دار ۲۵ تا ۳۰ بیمار باشدو توانایی رسیدگی درست به همه آن‌ها را نداشته باشد.
قره‌باغی گفت: فشار کار یک طرف و بی‌انگیزگیِ پرستاران طرف دیگر، این وسط هم پرستار و هم بیمار دچار مشکل می‌شود. مسئله‌ی پرستاران آیین‌نامه‌ی ناقصی است که برای تعرفه‌گذاری نوشته‌اند. ما می‌خواهیم تعرفه‌گذاری به همان شیوه‌ای که برای پزشکان نوشته شد، نوشته شود. صحبتمان یکسان بودنِ مبلغ نیست، بلکه شیوه‌ی تعرفه‌گذاری باید یکسان باشد.
یکی دیگر از مطالباتی که پرستاران دارند این است که پرداخت اضافه کاری، مستقیم از طریق خزانه باشد و نه از درآمد‌های حاصل از دانشگاه‌های علوم پزشکی، زیرا قطعاً با این روش قابل پرداخت نخواهد بود.
قره‌باغی اعتراض را حق نیرو‌ها دانست و در رابطه با وعده‌هایی که در روز‌های اخیر در مورد رفع مشکلات پرستاران داده شده، گفت: مشکلات پرستاران فقط معوقات نیست. حتی اگر اضافه کار ساعتی ۲۰ تومان را پرداخت کنند، باز هم مشکل اساسیِ پرستاران حل نخواهد شد. آن‌ها به این اضافه کار و مبلغِ بسیار پایینِ آن اعتراض دارند. خواسته‌ی آن‌ها این است که با جذب نیروی کافی این اضافه کار اجباری به طور کلی برداشته شود. مشکل باید ریشه‌ای حل شود.
ثبت دیدگاه