رضایت زناشویی به عنوان یکی از شاخص های کیفیت ازدواج، احساس لذت، رضایت و نشاط واقعی است که زن و شوهر با در نظر گرفتن تمام جوانب ازدواج خود تجربه می کنند.
احمد مختارزاده روانشناس و زوج درمانگر در ادامه این مطلب آورده است که رضایت زناشویی به طور خودکار به دست نمی آید، بلکه نیازمند تلاش مستمر زوجین است، به ویژه در سال های اولیه ازدواج که ثبات آن کمتر است.
زوج ها زمانی احساس رضایت می کنند که رابطه شان با انتظاراتشان همسو باشد. عوامل زیادی می توانند بر رضایت زناشویی تاثیر بگذارند، از جمله ویژگی های شخصیتی (مانند روان رنجوری، برون گرایی، گشاده رویی، موافق بودن، وظیفه شناسی) وضعیت اجتماعی-اقتصادی، تحصیلات، سن، قومیت، اعتقادات مذهبی – جذابیت فیزیکی، هوش، ارزش ها و نگرش های شخصی – ارتباط موثر، صمیمیت، تعهد، رضایت جنسی – معنویت و اعتقادات مذهبی مشابه بین شرکا – سلامت روان و مهارت حل مسئله رضایت زناشویی در رفاه فردی و خانواده نقش اساسی دارد.
نارضایتی می تواند منجر به ناراحتی زناشویی، بی ثباتی خانواده و طلاق شود.مطالعه عوامل تعیین کننده رضایت زناشویی برای توسعه مداخلات برای تقویت ازدواج و جلوگیری از فروپاشی رابطه مهم است.
رضایت زناشویی یک جنبه حیاتی از ارتباطات انسانی است که بر رفاه فردی و روابط همسران تاثیر می گذارد.
تحقیقات نشان می دهد که زوج های دارای روان رنجورخویی سطح پایین تری از رضایت زناشویی و تاب آوری دارند، در حالی که آنهایی که وظیفه شناسی بالایی دارند سطوح رضایت بالاتری را تجربه می کنند.
مطالعات نشان می دهد که اکثر زوج ها در طول زمان کاهش قابل توجهی در رضایت زناشویی را تجربه نمی کنند، به ویژه برای زوج هایی که سطح رضایت اولیه بالایی دارند، ثبات الگوی غالب است. عواملی مانند جنسیت، سن، طول رابطه، و گذار به والدین می توانند بر سطح رضایت زناشویی تاثیر بگذارند.
رضایت زناشویی تحت تاثیر عوامل مختلفی مانند خودکارآمدی جنسی، وضعیت اقتصادی و اختلال عملکرد و تاب آوری جنسی است که می تواند بر کیفیت کلی ازدواج تاثیر بگذارد.
درک پویایی رضایت زناشویی برای ارتقای روابط سالم و رفاه خانواده ضروری است.
عواملی مانند ویژگی های شخصیتی، انتقال های زندگی، و تاثیرات بیرونی نقش مهمی در شکل دهی سطح رضایت زناشویی دارند و پیچیدگی حفظ یک ازدواج رضایت بخش و پایدار را در طول زمان مورد تاکید است.
مهمترین عوامل رضایت زناشویی عبارتند از:
1. ارتباط – ارتباط موثر، از جمله توانایی بیان احساسات، نیازها و نگرانی های خود به طور آشکار و محترمانه، برای رضایت زناشویی بسیار مهم است.
2. صمیمیت – صمیمیت عاطفی و فیزیکی هر دو برای رضایت زناشویی مهم هستند.
زوج ها باید از نظر عاطفی احساس نزدیکی و ارتباط داشته باشند و همچنین از نظر جنسی رضایت داشته باشند.
3.عوامل شخصیتی – ویژگی های شخصیتی مانند روان رنجورخویی تاثیر منفی بر رضایت زناشویی دارد، در حالی که ویژگی هایی مانند گشودگی، برونگرایی، وظیفه شناسی و موافق بودن با رضایت زناشویی ارتباط مثبت دارند.
4. سلامت روانی – اختلالاتی مانند افسردگی و اضطراب با رضایت زناشویی کمتر مرتبط هستند. زوج ها باید از سلامت روانی خوبی برخوردار باشند و از سلامت روانی یکدیگر مطمئن باشند.
5. عملکرد و رضایت جنسی – روابط جنسی رضایت بخش عامل مهمی در رضایت زناشویی است. خودکارآمدی جنسی، یا باور به توانایی فرد در مدیریت جنبه های جنسی زندگی، به طور مثبت با رضایت زناشویی مرتبط است.
6. عوامل اقتصادی – وضعیت اقتصادی بهتر به رضایت زناشویی کمک می کند.
7. احترام، اعتماد، قدردانی و تعهد- زوجین برای رضایت زناشویی نیاز به احترام متقابل، اعتماد، قدردانی از یکدیگر و تعهد به رابطه دارند.
مهم ترین عوامل ارتباط خوب، صمیمیت، ویژگی های شخصیتی مثبت، سلامت روانی، زندگی جنسی رضایت بخش، ثبات اقتصادی و پایه احترام، اعتماد، قدردانی و تعهد در رابطه است.
پرداختن به این زمینه ها می تواند به افزایش رضایت زناشویی کمک کند.
ثبت دیدگاه