در اولین دوره خبری و اثری از شورای نگهبان و طبعا نظارت استصوابی آن نبود و بررسی صلاحیت نامزدها را تنها دربارۀ رجل سیاسی بودن یا نبودن به یک کمیته سپردند که زیر نظر موسوی خویینی‌ها تشکیل شد و تنها چهرۀ مشهور که حذف شد مسعود رجوی رهبر سازمان مجاهدین خلق بود (که بعدتر به منافقین شهرت یافت) به این خاطر که به قانون اساسی رأی نداده بود و نمی‌توانست برای اجرای آن سوگند یاد کند. تفاوت دیگر در ظاهر و پوشش کاندیداها و کارمندان وزارت کشور است.
اگر در این 5 روز اکثر قریب به اتفاق نامزدها با پوشش رسمی (کت وشلوار) و در مواردی با وجود فصل گرما با کاپشن (مانند سعید جلیلی و مسعود پزشکیان) وارد شدند و غالبا ته‌ریشی دارند هر چند عبدالناصر همتی و محمد علی وکیلی با صورت تراشیده ظاهر شدند اما در اولین دوره چنین نبود و به همین خاطر بر تصویری از داریوش فروهر درنگ می‌کنیم که یکی از 10 نامزد نهایی انتخابات اولین دوره ریاست جمهوری هم بود که البته در رقابت با ابوالحسن بنی‌صدر و به رغم 25 سال سابقه مبارزه و زندان و خدمت به کارگران در همان دوره کوتاه وزرات و عضویت در هیأت حسن نیت کردستان و مطرح بودن در رسانه‌ها رای قابل توجهی به دست نیاورد و عجیب هم نبود وقتی که آرای حسن حبیبی که مورد حمایت جامعه مدرسین حوزه علمیه قم و طیف مذهبی بود هم به یک میلیون نرسید و گوی سبقت را با سرعت زیاد ابوالحسن بنی‌صدر ربود با نزدیک به 11 میلیون رأی.
مکث بر عکس برای نسل تازه از این حیث می تواند جالب باشد که گمان نکند از فردای 22 بهمن 1357 زنان در ادارات با حجاب شدند یا برخی مقامات آن زمان شبیه امروز بودند. البته فروهر شبیه رجال آن زمان هم نبود و فرم خاص خود را داشت.
ثبت دیدگاه